jueves, 5 de junio de 2008

Crítica de "lo políticamente correcto"

Este es nuestro mundo. Lo falso y lo verdadero. La libertad de expresión y el derecho al insulto. ¿dónde está el límite?, ¿quién nos impone ese límite?...El Tribunal Constitucional, (TC).

El Tribunal Constitucional, ha reiterado que la Constitución no ampara “el derecho al insulto”, que la libertad de expresión no protege el empleo de apelativos injuriosos utilizados con fines de menosprecio (SSTC 105/1990 FJ 8 ; 85/1992, FJ 4 ; 240/1992, FJ 8 ). Es cierto que la libertad de expresión ampara la crítica, incluso la crítica molesta, acerba o hiriente, pero la crítica de la conducta de una persona es cosa distinta de la utilización de expresiones injuriosas, que quedan fuera del ámbito protegido por la libertad (STC 336/1993, FJ 6 ). Siendo esto así, hay que advertir, sin embargo, que el Tribunal entiende que sólo hay insulto cuando la opinión incluye expresiones vejatorias “innecesarias” para la emisión del mensaje (STC 105/1990, FJ 4 ).

¿Qué aspecto no se entiende de todo esto?, ¿qué derecho tienen las personas a insultar y luego a utilizar el funesto chascarrillo: "lo politicamente correcto"?
En diversas situaciones de la vida, tomando algo en un bar, en muchos blogs, se entabla una conversación sobre algún tema y siempre aparece alguien que sin saber con que oscuras intenciones, utiliza el insulto como argumentación sobre el tema. Si les comentas la conveniencia de no hacerlo, te dicen: eres políticamente correcto, yo hablo con sinceridad y digo lo que pienso y al que no le guste que se joda. Este es el razonamiento de mucha gente, a la que nunca se te ocurra insultar, pues sólo ellos tienen derecho.....


"Me cago en la madre que les par...ece todo esto".

8 comentarios:

merlin dijo...

Deixémonos de victimismos, Duende. Non hai peor insulto que a adulación inmerecida, así que aos que insultan e menosprecian, pois nada, a bendición episcopal e para adiante.

Ya se encargará el señor de poner a cada uno en su lugar....

El Duende Que Camina dijo...

Merlín, no es ningún victimismo ,es la defensa de la libertad de expresión, teniendo en cuenta los derechos del honor, la personalidad, la intimidad, propia imagen, protección de la juventud e infancia, moral y buenas costumbres, el orden público, la seguridad, la convivencia y paz social, etc...

La libertad de expresión, así entendida, es un derecho fundamental que únicamente puede suspenderse, en caso de declaración de estado de alarma, excepción y sitio.

Los principios recogidos en el artículo 20 de la constitución, no pueden ser sometidos a censura previa.

El victimismo, según mi opinión, es una deformación de la realidad, una estrategia de lamentos, que te aseguro que no es mi pretensión. Me considero una persona que ve la botella medio llena y no medio vacía.

Si me permites la expresión, estoy hasta los mismísimos de toda esa gente que se declara muy sincera, que te dice las cosas a la cara y que para mí, lo único que hacen es insultar, ofender y tocar los sosudichos con algún tipo de jodienda humana.

Una cosa es soltar un taco y otra cosa en que me cague en tus muertos y, siempre según mi opinión,hay mucho de esto por el mundo adelante.

Meu pai, de pequeno sempre me decia: vai pola beira, rapaz, vai pola beira¡¡¡


Perdoname, si me he puesto muy serio, pero es un tema que me molesta bastante.

Saludos, amigo.

merlin dijo...

Estaba falando con dobre senso, meu amigo.
Por suposto que non é victimismo, ese é o discurso dos que atacan a todo quisque que pensa distinto a eles. Ameazan, insultan, menosprecian aos demais, manipulan e terxiversan a realidade para xustificar as suas ideas desde a sua posición privilexiada, e se non pensas como eles e caes en responderlles, serás o elemento que xustifique os seus pobres argumentos.

A min danme pena, de verdade. As vítimas das suas propias ideas son eles, e desperdiciar a tua vida para "joder a los demás" e empregando o discurso de que ten que haber outro mundo maravilloso para desfrutar despois de morrer, xa que este é o lugar das guerras civiles por culpa dos outros, de defender a miña liberdade en contra dos dereitos democráticos que me impoñen os demáis..., etc

Eu tamen estou farto de ese tipo de persoas, pero ten por seguro que a soidade na que acaban eles no seu final é a pior das condenas posibles, xa que, por desgraza para eles, o paraíso celestial tan esperado ao final das suas relixiosas vidas só é fantasia.

Saudos

El Duende Que Camina dijo...

Xa te collera o dobre senso, non teñas dúbida.

Pódoche decir que non me consola moito esa suposta soedade, na que acaban, eu, prefiro que se axusten a un mínimo de respeto polos demáis e as súas ideas.Coido que non é tan dificil manter unha conversación, como estamos facendo agora, na que podamos ter ideas diferentes e non para elo utilizar o insulto dentro do noso argumentario e repertorio linguistico.

E moi recurrente a seguinte situación:

-dous amigas despoís de moitos anos sin verse ,atopanse na rúa.

Unha alegrase moito, dalle uns bicos e lle pregunta como vai a súa vida.

A outra, parece que tamén se alegra, pro despois dos bicos e primeiro que solta é: moi vella te vexo ou moito engordaches ou moi delgadiña quedaches ou cantas arrugas tes. E isto sin existir discusión, pois cando empece, ¿cómo acaban?

É o que se chama ter mala faba. Falta de cariño, respeto, educación, ubicuidade, etc....

Algúns dirán, "¿qué lle vas facer?.

Outros:"non lles fagas caso".

Aqueloutros: "eres moi pedichón"

Esesoutros:"eres un chorón"....E asi,ata mañán......

Pro o único certo de todo isto e´, que non existirían estes problemas si a xente limpase máis a menudo a su boca. Non me cabe duda que unha boa hixiene bucal, evita moitos males.

Estache moi ben iso de decir o que un pensa, pro hai que pensar un pouquiño o que un dice, ¿non si?

Saudos

calvito dijo...

No se si a vosotros os pasa, pero cuando me tropiezo con alguien que enseguida dice "YO soy de los que no se callan" "YO no tengo pelos en la lengua" "YO no me corto un pelo en decir lo que pienso" "YO lo digo todo a la cara"... Empiezo a correr y no paro.
La libertad de expresión es uno de nuestros mayores bienes, ahora sí, cuando su uso es para dañar a otros, pasa a ser otra cosa.
Ante la diferencia de opiniones, lo más fácil es dar un golpe en la mesa, insultar o amenazar, si eso lo aderezas con "YO no me callo nada" tienes exito asegurado! Lo dificil y meritorio es discutir con argumentos.

merlin dijo...

E que eses mesmos dos que falas e describes tan ben amigo calvito pensan que cun cachete fan calar e educar aos seus fillos, que poden atraer ás suas parellas sendo os máis machitos ou as máis católicas practicantes, que van destacar nos estudios a costa de aproveitarse dos demáis, que van a ascender no seu traballo grazas a machacar aos seus propios compañeiros, que son máis listos que os demáis por non ser capaces de argumentar distinto sen ter que insultalos, e como non, destruir, se alguén llo permite, a aqueles que pensan diferente e cho dicen na tua propia cara.

Sí, deixémonos de victimismos. Estamos "hasta los webos" de esta pobre xente, saquémolles os seus trapos sucios e merdentos dunha vez para que a sua inexistente vergoña estale nos seus fuciños, limpe por fin a nosa terra, e faga ver aos demáis que eles son os que están a alterar o equilibrio, a convivencia pacífica e a armonía entre as persoas.

Eu dou desde agora un paso adiante, alguén acompáñame?

El Duende Que Camina dijo...

Calvito, á xente que describes no teu comentario, eu, chamolles " caraduras". Ese é o problema, hai moito caradura que si te despistas e a que salta pasn por enriba dos dereitos dos demáis sin ningún tipo de ética ou moral.

Pola outra banda, como non me gustan os líos, prefiro pasar desapercibido, seguir ca miña vida e disfrutar das pequenas e non tan pequenas cousas que che da a vida.

merlin dijo...

Pois eu estou preparado para a batalla.
Hoxe mesmo vou a enviar a calvito a mercar unhas cantas armas de destrucion masiva.

Estade atentos...