miércoles, 31 de diciembre de 2008

ECHE UN ANDAR MIUDIÑO....

Derradeiro día do ano 2008, con agasallo para todos



Esta actuación foi gravada no Palexco grazas a invitación dos meus amigos, así que aínda que tarde, devólvovos o detalliño.

martes, 2 de diciembre de 2008

Obradoiros audiovisuais para nenos no CULTUR.GAL


Os nenos que asistan ao cultur.gal poderan asistir a unha chea de actividades e obradoiros relacionados co teatro, o cine, a poesía, a música....

Durante todos eses días os rapaces teran obradoiros de experimentación en dobraxe cinematográfica; de técnicas de animación empregando bonecos de plastilina, de maquillaxe; ademáis haberá contacontos, representacións teatrais, monicreques, xincanas poetico musicais, obradoiros de música para os cativos, etc...

O fin de festa será a presentacion da xira do Xabarín Club, o domingo pola tarde.


Neste enlace terás todo o programa polo miúdo.

Dios ke te Crew no Cultur.Gal

Na feira do cultur.gal os rapaces de 13-16 anos terán a oportunidade de participar nus obradoiros de hip hop, nos que o Garcia do colectivo de Ordes Dios ke te Crew ensinarálles os fundamentos deste estilo musical, adaptado as nosas costumes por eles.
Aqui tedes unha pequena escolma das suas cancións, se seguides vendo os videos relacionados que aparecen despois de éste, titulado "Extranxeiros", no que desenvolven as suas inquedanzas sobre o fenómeno da inmigración.

Este fin de semana na Coruña: CULTUR.GAL

Unha pasada o que vamos a poder vivir en Palexco os proximos dias 4, 5 6 e 7 de decembro.



Atoparemonos alí toda a creatividade galega.

Libros, discos, filmes...
En Cultur.gal teremos a mellor literatura, a música emerxente de todos os estilos,a rica produción audiovisual, as artes escénicas, as novas tecnoloxías...
Todos os produtos e servizos que crean, distribúen, promocionan e ofrecen
as industrias culturais galegas.

En Cultur.gal 08 participaran arredor de 100 empresas, entre editoriais, librarías, empresas de xestión cultural, de novas tecnoloxías, produtoras e distribuidoras musicais, discográficas, produtoras audiovisuais, de artes escénicas, empresas de deseño, de comunicación, etc.

Haberá ademáis varias programacións dentro desta macrofeira cultural.

Panorama Galiza 2008.
Programación audiovisual ininterrompida durante os catros días de feira, nos cales proxectaranse ao redor de 100 títulos das producións
audiovisuais galegas máis actuais, tanto longametraxes coma curtametraxes,
de ficción, animación e documental. Baixo o epígrafe Panorama Galiza farase
un repaso completo das creacións do 2007 e do 2008 de todos os estilos,
temáticas, formatos e modelos de produción posíbeis, distribuídas en varios
ciclos. As proxeccións faranse de xeito ininterrompido durante os catro días
de feira e durante todo o horario de apertura.

Falemos de libros. Conversas con autores e autoras en galego
Uns/unhas 50 escritores/as serán entrevistados durante o Cultur.gal 08 por
parte da Asociación de Escritores/as en Lingua Galega (AELG). As entrevistas
serán abertas e emitidas pola rede. Entre os autores e autoras figuran nomes
como Xavier Alcalá, Santiago Jaureguizar, Rosa Aneiros, Yolanda Castaño,
Xurxo Souto, María Reimóndez, Pilar García Negro, Lino Braxe, Antía Otero,
Antón Reixa, Camilo Franco, Bieito Iglesias, Manolo Rivas, etc.

Ademáis haberá unha chea de actividades para os pequenos.

Tedes toda a información neste enlace

Non perdades a oportunidade de achegarvos e coñecer o que este pais é capaz de desenrolar no eido cultural

jueves, 27 de noviembre de 2008

Arrinca a precampaña electoral : Rajoy ataca de novo

Os populares xa estan en campaña para as autonomicas, aqui tedes o video de Rajoy para convencer aos votantes mais noviños, acompañado polos famosos Pitufos.

miércoles, 26 de noviembre de 2008

A INFAMIA DE FRANCO E OS FALANXISTAS

INFAMIA
VERGOÑA
MENTALIDADE APODRECIDA
RABIA
ESTUPOR
PENA
IRA


Hai xa varios días que ando a voltas con este artigo que lin na Voz:

"O pasado martes, Baltasar Garzón inhibíase da causa ao franquismo. Pero o seu auto contiña o estremecedor relato dos nenos roubados aos vermellos polo franquismo. En España houbo un plan sistemático de subtracción de nenos, fillos de nais republicanas (mortas, presas, executadas, exiliadas ou simplemente desaparecidas) entre 1937 e 1950, desenvolvido baixo cobertura legal, ao contrario do que sucedeu en Arxentina entre 1976 e 1983.

O xuíz pide que se investiguen eses delitos, que non estarían prescritos nin amnistiados por ser crimes contra a humanidade de carácter permanente.
Era un os últimos enigmas da ditadura, descoñecido aínda por moitos españois, a pesar de que dous libros o contaron minuciosamente no 2002, Os nenos perdidos do franquismo, de Ricard Vinyes, Montse Armengou e Ricard Belis -xurdido dun documental emitido pola televisión catalá- e Irredentas. As presas políticas e os seus fillos nos cárceres franquistas, escrito por Vinyes. Garzón inclúe no seu auto varios testemuños achegados nestas dúas obras.

«Houbo 30.000 nenos que foron tutelados nun momento ou outro polo Estado, que montou un aparataje legal que lle permitía quedar coa tutela arrebatándolla as familias, cambiarlles os apelidos mediante a lei de 1941 para que os adoptasen adictos ao réxime ou secuestralos no estranxeiro para repatrialos», asegura Armengou.



Cando os fillos das presas cumprían tres anos debían abandonar o cárcere e adoitaban ingresar no Auxilio Social e en centros benéficos do Estado e da Igrexa católica. «Algúns terminaban nunha familia que non era a súa, non sabemos cantos», relata Armengou. «Hai casos de todo tipo, desde mulleres ás que lles quitaban aos seus fillos recentemente paridas e outros en que están de acordo con que vaian ao internado e cando salguen do cárcere xa non poden recuperalos», engade.



«Esperábase a que as mulleres embarazadas condenadas á morte tivesen o fillo, levábanllo e días despois fusilábana», explica Vinyes.
«Actualmente hai homes e mulleres que aínda viven e non coñecen a súa verdadeira identidade, quen foron os seus pais; algúns lograron recuperar o nome que lles puxeron os seus proxenitores, outros preferiron seguir levando o dos seus pais adoptivos», asegura o historiador Ricard Vinyes.

viernes, 21 de noviembre de 2008

Xabier Diaz. Xota de Bazal

Para os que non poidechedes ir o mércores, aqui tedes unha mostra do arte de Xabier Díaz e os seus compañeiros

Tal día como hoy....



François Marie Arouet, más conocido como Voltaire (París, 21 de noviembre de 1694 – ibídem, 30 de mayo de 1778) fue un escritor y filósofo francés que figura como uno de los principales representantes de la Ilustración, un período que enfatizó el poder de la razón humana, de la ciencia y el respeto hacia la humanidad.

Voltaire alcanzó la celebridad gracias a sus escritos literarios y sobre todo filosóficos. Voltaire no ve oposición entre una sociedad alienante y un individuo oprimido, idea defendida por Jean-Jacques Rousseau, sino que cree en un sentimiento universal e innato de la justicia, que tiene que reflejarse en las leyes de todas las sociedades. La vida en común exige una convención, un «pacto social» para preservar el interés de cada uno. El instinto y la razón del individuo le lleva a respetar y promover tal pacto. El propósito de la moral es enseñarnos los principios de esta convivencia fructífera. La labor del hombre es tomar su destino en sus manos y mejorar su condición mediante la ciencia y la técnica, y embellecer su vida gracias a las artes. Como se ve, su filosofía práctica prescinde de Dios, aunque Voltaire no es ateo: como el reloj supone el relojero, el universo implica la existencia de un «eterno geómetra» (Voltaire es deísta).

Sin embargo, no cree en la intervención divina en los asuntos humanos y denuncia el providencialismo en su cuento filosófico Cándido o el optimismo (1759). Fue un ferviente opositor de la Iglesia católica, símbolo según él de la intolerancia y de la injusticia. Se empeña en luchar contra los errores judiciales y en ayudar a sus víctimas. Voltaire se convierte en el modelo para la burguesía liberal y anticlerical y en la pesadilla de los religiosos.

Voltaire ha pasado a la Historia por proporcionar el concepto de tolerancia religiosa. Fue un incansable luchador contra la intolerancia y la superstición y siempre defendió la convivencia pacífica entre personas de distintas creencias y religiones.

Sus escritos siempre se caracterizaron por la llaneza del lenguaje huyendo de cualquier tipo de grandilocuencia. Maestro de la ironía, la utilizó siempre para defenderse de sus enemigos, de los que en ocasiones hacía burla demostrando en todo momento un finísimo sentido del humor. Conocidas son sus discrepancias con Montesquieu acerca del derecho de los pueblos a la guerra, y el despiadado modo que tenía de referirse a Rousseau, achacándole sensiblería e hipocresía.


"Me hubiese gustado mucho tomar un vino con este ilustre personaje que ya por entonces, luchaba contra la intolerancia y a favor de la convivencia pacífica, aspecto, que dado como estan las cosas, es de agradecer..."

martes, 18 de noviembre de 2008

Sairemos vivos de esta situación, seguro. Outros, non.

Non quero asustarvos, ninguén vai morrer, ou eso espero, pero despois desta profunda "crise" de tempo para escribir no noso blogue, eu albisco a lus a final do tóner.

Eu o teño agora mais claro. Podemos vivir sen internet, de feito non me quedou máis remedio todos estes días, pero non así moitas persoas que teñen unha verdadeira adición a este vicio, e só son capaces de expresarse a traveso das tecras e dunha pantalla de ordenador.

O problema empeza cando comezan a confundir a realidade coa ficción, crean os seus propios personaxes e pensan que estes opinarían unha cousa ou outra, e, en vez de expresar os seus sentimentos, dicen o que lle convén para manter o seu actor virtual viviño e fresco todos os días.

O malo é cando convírtense co tempo nun títere deles, dos seus varios nicks, das suas neuronas desconectadas, que non pensan a un tempo, e estas avócanse a unha frenopatía multifactorial e funxiforme, quedalles a cachola coma un cogumelo velenoso, alucinóxeno, que traducese nunha falla de acertado criterio a hora de afrontar a súa vida, convirtindo ésta nun circo, no que a súa pista central é un pequeno rectángulo cheo de tecras que disparan palabras nunha pantalla atacando a distro e sinistro, e no que o seu sentido desaparece totalmente xa ao atacar aos demáis que descobren o seu "PROBLEMA", traducíndose este en que se acobarden e teñan que baixar a cabeza cando se atopan coa xente de verdade pola rúa, a misma que non poden ver ou imaxinar no sua pantalla do ordenador.

Neste mundo hai xente que vai para adiante, coa frente limpa, érguense todos os días co obxectivo de facer a vida mellor para os demáis, de traballar e sacrificar o seu tempo e a súa vida, para sentirse útiles dentro dunha sociedade, respetando as regras da mesma. Outros creen que insultando e machacando aos débiles e aos desatendidos, aos que teñen menos recursos, aos extranxeiros, aos negros como Obama, aos xitanos que malviven en chabolas e quizáis algun día sexan capaces de gobernar este país, ou aos "mouros", e a todos aqueles que opinan diferente e son capaces de brilar con luz propia. Só son capaces de insultar e vilipendiar, de botar merda por riba das persoas que detestan, co único obxectivo de calmar a súa enfermidade, a súa adicción e seres o máis macho e o máis rápido tecreador vomitivo da rede.

Vaia merda de xente que temos que aturar. Menos mal que temos pouco tempo para entrar na internet e atopalos, o contrario que eles, que malghastan o seu escaso tempo vital para afundirse na auga onde intentan navegar. Pobres, teñen medo, medo dos demáis, do que dirán, do que farán, do que son capaces de acadar os demáis sen telos en conta, sen depender deles, porque non contan para nada na vida real, só se defenden, mentras poidan, enredándose nas súas malas artes.

Así que neniños, seguide traballando no voso, que aqui tedes un anaquiño de espazo libre de cargas para expresar as vosas ideas, dexesos ou descargar o estres aporreando o tecrado.

Un saudo agarimoso.



Amaral, en Radio 3 ano 2000.

Sólo he visto una pequeña parte del mundo,
rumbo donde nadie sabe.
Dame el corazón mas puro, como hacias antes,
como antes de marcharme.
Si me pides un deseo, detener el tiempo,
para aclarar mi pensamiento,
para renacer de nuevo, una flor en el invierno,
si pides un deseo.
Estoy aquí, cruzando este mar.
Buscándote en esta eternidad,
estoy aquí, mi estrella fugaz. ¿Donde andarás?
¿Por donde andarás?
¿Por donde andarás?
Si me pides un deseo
dame por patria el mundo entero,
si pides un deseo.
Estoy aquí cruzando este mar,
buscándote en esta eternidad,
estoy aquí mi estrella fugaz. ¿Donde andarás?
Para renacer de nuevo, para detener el tiempo
tengo que encontrarte por el cielo.
Si me pides un deseo,
dame por patria el mundo entero,
si pides un deseo.
Estoy aquí cruzando este mar,
buscándote en esta eternidad.
Estoy aquí mi estrella fugaz.
Estoy aquí cruzando este mar,
buscando te en esta eternidad.
Estoy aquí mi estrella fugaz.
¿Donde andarás?

miércoles, 5 de noviembre de 2008

jueves, 23 de octubre de 2008

Alasdair Fraser & Natalie Haas: concerto no Teatro Colón

Este venres 24 de outubro as 20.30 horas no Teatro Colón temos unha cita ineludible para os amantes da música celta.

O grande e inigualable Alasdair Fraser, o número un dos violinistas escoceses dará mostras do seu repertorio na nosa cidade.

Para min é un dos mellores músicos do momento neste planeta, e unha oportunidade de acercarse a esta cultura.

Nestes videos poderedes comprobalo





Para comprar as entradas click aqui

viernes, 17 de octubre de 2008

R que R

Esta tarde los usuarios de R nos hemos quedado colgados y es posible que sea para largo. El 1446 estaba colapsado, pues la incidencia ha sido general.
Por lo que tengo entendido la Xunta ha pasado a ser cliente de R, y parece ser muy cuestionable la capacidad del cable de la operadora para atender el nuevo volumen de tráfico de datos junto con el que ya tenía.

jueves, 16 de octubre de 2008

Combarro, esa maravilla







ahí están


Manifestación de la Falange Española y de las coJons. Osea, una panda de fantasmas

Para os listillos de Duende e Calvito

¿Que é isto?




Sus vais a cagarrrrr.....

¿Qué es?

Solución: Unha chalupa en Combarro


Para que nuestros visitantes lejanos se animen a participar, en esta ocasión cambiamos el ¿dónde está? por el ¿qué es?

miércoles, 15 de octubre de 2008

Especial para Calvito: onde estará?

Saúdos amigos do Perú



Segun as estadísticas a dia de hoxe, o terceiro país que máis visitantes aporta ao noso bloge é EEUU, pero como estan en período eleitoral, esperaremos a que resolvan esta cuestion para facer un artigo sobre eles.

Así as cousas hoxe queremos coñecer mellor este precioso estado republicano de Sudamérica, situado na costa do Pacífico, e que está atravesado pola cordilleira andina de norte a sur. Detrás das montañas aparece a selva amazónica que ocupa o 60% da extensión do país

Un dos lugares máis singulares é Machu Picchu, vestixio da arquitectura inca, e lugar de visita imprescindible para os que queiran coñecer o fundamental deste país.



Na costa do Pacífico poderemos atopar praias interminabéis, e zonas paradisíacas



e desfrutar dos seus atardeceres en boa compaña



despois de gozar todo o día dentro das olas,



si se es quen de sobrevivir a elas:





Pero penso que o mellor de Perú son as peruanas. Ninguén mellor que a súa miss actual para actuar como embaixadora de honra do noso blogue:



Encantaríanos contar con ela para coñecer este fermoso lugar do planeta e admirar así as maravillas que contén:



En este link podedes admirar máis fotografías para coñecer mellor este país.

So falta despedir este post decindo en voz alta: Viva Perú!!!

viernes, 10 de octubre de 2008

Teatro del Andamio: Insumisión


Durante o mes de outubro no noso barrio poderemos desfrutar das obras de teatro que programan nesta sala. Para os rosaleiros é un privilexio contar con este tipo de espectáculos culturais tan preto, e tamén para que outros veciños da cidade achéguense as funcións.

A obra que representan xa desde o venres dia 3 e que continurá nos vindeiros é:

Insumisión

Segundo o argumento, a obra fala da violencia que se xenera no ámbito familiar, e que o fai dende o epicentro do conflicto: a intimidade da parella. O texto conta a historia partindo de dúas premisas. A primeira é que a violencia non aparece explícitamente no texto. Trátase dunha violencia suxerida, subxacente... A tensión dramática crece ao redor desa violencia contida, pero que non estala sobre o escenario. A segunda é que Insumisión non só se articula sobre a dor senón tamén sobre a esperanza, plantexando unha rebelión ante os fíos que nos atan a unha vida desgarrada. Hai saída; é posible facer as maletas é pechar a porta.

Recoméndovos e insístovos en que vos acerquedes ao teatro a desfrutar desta obra. De seguro que Álvaro Guevara e a súa compañía non vos defraudarán.

Para consultar a programación click aquí

jueves, 9 de octubre de 2008

Concerto de Ivan Ferreiro no Teatro Colón

ENTRADAS ESGOTADAS!!!

O vindeiro venres 17 de outubro as 20.30 no Colón teredes a oportunidade de desfrutar con este gran músico.

Presenta a xira Mentiroso Mentiroso, na cal desenrola os traballos gardados no disco do mesmo nome, e ademáis versionea temas clásicos do seu irrepetible grupo Los Piratas, que nos finais dos anos 90 e no principio deste século marcaron unha das referencias dos grupos musicais de Galicia

Quedan poucas entradas (menos de 100) así que espabilade ou vos arrepentiredes.

Venta de entradas en Taquilla Caixa Galicia

A web de Ivan e aqui tedes un dos seus ultimos videos Jet Lag:



E se lembrades este post podedes ver unha das cancións de Los Piratas

miércoles, 8 de octubre de 2008

¿Donde está?


A ver si localizáis esta.

lunes, 6 de octubre de 2008

Amaral: album de fotos do concerto no coliseum

Estas fotos son unhas pouquiñas, pero espero que vos gusten

Concerto de Amaral na Coruña


Tamén podedes comparar coas que saquei no concerto de Santiago

viernes, 3 de octubre de 2008

¿Donde está?



El primero en acertar será premiado con un@s gayumb@s con el logo del blog

Pues como veis se trata de Coruña, desde aquí proponemos esta imagen para competir con la ya famosa estampa del Guadalquivir en la que aparece la catedral de Mallorca.

jueves, 2 de octubre de 2008

Pavarotti, il grande: Nessun Dorma



Nessun dorma! nessun dorma!
tu pure, o principessa,
nella tua fredda stanza
guardi le stelle
che tremano d'amore
e di speranza.
Ma il mio mistero é chiuso in me,
il nome mio nessun saprà!
no, no, sulla tua bocca lo dirò
quando la luce splenderà!
Ed il mio bacio scioglierà il silenzio
che ti fa mia!
Dilegua, o notte!
tramontate, stelle!
tramontate, stelle!
all'alba vincerò!
vincerò, vincerò!
vincerò!


Permíteme el añadido, en este video estaba más joven y por tanto.....


Fernando Alonso Díaz nació el 29 de julio de 1981 en Oviedo, hijo de José Luis Alonso. Fernandol tiene una hermana que es 5 años mayor que él, ésta se llama Lorena, la cual es médica de profesión.

Fernando Alonso tiene ya un currículo que supera a los de los grandes pilotos de Fórmula 1. Cuando tenía tres años, su padre le regaló un kart que había construido él mismo. Ese mismo año Fernando ganó su primera carrera, organizada por un centro comercial y en la que participaron niños hasta de 6 años. Aquello le dio coraje para seguir pilotando cuando salía de clase. Su padre dedicó todo su tiempo libre a Fernando, (a pesar de que recibió una oferta para incorporarse al Celta de Vigo como portero).

Desde 1985-1995 (los cuatro años hasta los catorce) estudió en el colegio Santo Ángel de la Guarda de Oviedo, donde cursó y finalizó primaria y EGB. Mas tarde frecuentó el Instituto Leopoldo Alas Clarín de San Lázaro, donde estuvo hasta 2000. Abandonó los estudios porque los compromisos deportivos le impidieron seguir estudiando, así que ni siquiera terminó el COU.

(...)

miércoles, 1 de octubre de 2008

martes, 30 de septiembre de 2008

Cicatrices, de Xose Carlos Caneiro


Están de moda os quirófanos para arrancar cicatrices. Este outono, especialmente. Cambian pómulos, glúteos, senos. Colocan protuberancias nas planicies, rebaixan cumes, acicalan mandíbulas. Hai seres que buscan un lugar que arranque as cicatrices da alma. Pero non se anuncian nas páxinas dos diarios. Ninguén fala, nos cócteles e saraos, dun médico que implante a alegría nos adentros. Non importa o prezo. Eses seres en derrota, os que levan feridas na alma, pagarían para non cargar mil cicatrices. Pagarían por esquecer. É curioso o esquecemento. É canalla. Aparece coas cousas que non queres esquecer e fracasa co inesquecible. Se nos poñemos a contar o campo semántico do inesquecible encontraremos demasiados disparos. Quero dicir que as derrotas son máis difíciles de esquecer que as felicidades. Que permanecen, como lágrimas que non podes limpar. De todas as derrotas, as máis inesquecibles son as que teñen que ver coa traizón, a deslealdade, a mentira traidora. Hai outro tipo de mentiras, certamente, que non fan dano: os novelistas pasan a vida inventando mentiras. Pero hai outras que afunden o teu barco a mil quilómetros da praia, e non sabes nadar. E non hai bote salvavidas. E cando escoitas a voz do capitán gritando «sálvese quen poida», sabes que ti non vas a poder. Alí quedas, no barco fundido, preguntándote por que a mentira traidora. Por que pensabas que o amor é algo eterno. Por que rompe o que parece irrompible. Por que non podes abrazar os abrazos que marcaron a túa vida, tan inesquecibles como as derrotas. Pérdeste en preguntas que non sabes contestar. E xa non es a mesma persoa. A partir de agora, afirmas, cando escoites «sálvese quen poida», ti serás o primeiro en saltar do barco. E cando volvas á túa vida normal, en desamor, buscarás un quirófano para transplantar a tristeza. Para esquecer. Para arrancar da túa alma cicatrices. Unha. Ou mil.

Extraido de este enlace

¿Donde está?



Aquí es donde el 29 de Julio nuestro amigo Duende saldrá del interior de una tarta, con todos estos globos, y vestido de Drag Queen. Todo tiene sentido, todo encaja, ya no haré de chofer pues quedaría en mal lugar.

Merlín, ssshhhhhhhhh que ahora está muy fácil

George Steiner



Como observei que suscitaba interés por parte de vós, reunín forzas a pesar do traballo que me costa tolerar os intolerantes, (....:), e recopilei algunha información sobre este home, por non chamarlle bicho.

Francis George Steiner (París, 23 de abril de 1929), crítico y teórico de la literatura y de la cultura, y escritor. Se trata de uno de los intelectuales de influencia internacional más relevantes desde mediados del siglo XX.

Su ámbito de interés principal es la literatura comparada. Su obra como crítico tiende a la exploración, con reconocida brillantez, de temas culturales y filosóficos de interés permanente, contrastando con las corrientes más actuales por las que ha transitado buena parte de la crítica literaria contemporánea. Su obra ensayística ha ejercido una importante influencia en el discurso intelectual público de los últimos cincuenta años.

Contribuye habitualmente con sus artículos para revistas y periódicos, entre los que se incluyen The New Yorker, The Times Literary Supplement y The Guardian.

Ha publicado, además, varias novelas y libros de poesía.

Cuando el filósofo y escritor George Steiner declaraba recientemente a este diario que no le gustaría compartir vecindario con una familia jamaicana, pretendía subrayar que el racismo es inherente a toda persona y que la pretendida tolerancia de las clases medias no traspasa la superficie. Desde la publicación de la entrevista en El País Semanal, el 24 de agosto, la sentencia del académico y ensayista está siendo objeto de enconado debate en el Reino Unido, entre quienes han denunciado sus “ofensivas generalizaciones”, con el Consejo Musulmán a la cabeza, y los que defienden la libertad de expresión de una de las mentes más brillantes del país.

Entrevista en el País:

“Resulta muy cómodo para ciertos sectores liberales adoptar posturas nobles ante la inmigración, mientras se exige tolerancia a las clases trabajadoras”, escribía ayer el Daily Mail, denunciando la campaña de “los sospechosos habituales de lobby multicultural” en contra de Steiner. Daily Telegraph también ha convertido en protagonista involuntario a este intelectual de 79 años, Premio Príncipe de Asturias en 2001. Otrora profesor de literatura comparada en Cambridge, Steiner conoce los estragos de la intolerancia, en su condición de hijo de una familia judía que se instaló en Reino Unido huyendo de la entrada de las tropas nazis en París.

En el transcurso de la conversación sostenía que “es muy fácil sentarse aquí, en esta habitación, y decir: ‘¡El racismo es horrible!’. Pero pregúnteme lo mismo si se traslada a vivir a la casa de al lado una familia jamaicana con seis hijos y escuchan reggae y rock and roll todo el día. O cuando mi asesor venga y me diga que (...) el valor de mi propiedad ha caído en picado. ¡Pregúnteme entonces!”.

En la jugosa entrevista, Steiner también se refirió a la lengua gallega, no sin causar polémica. “(…) Me han dicho que hay una universidad en España en la que es obligatorio hablar en gallego”, comentaba. A lo que Juan Cruz replicó: “Igual que es obligatorio en Cataluña compartir el catalán con el castellano”. “¡Pero no me compare el catalán con el gallego! El catalán es un idioma importante, con una literatura impresionante. Pero el gallego ¿por qué ha de ser obligatorio en una universidad?”, respondía el británico. Cruz le señaló que “es una parte esencial” de la identidad de Galicia. Las reacciones no se hicieron esperar, en forma de editoriales de periódicos gallegos y un comunicado del PEN Clube de Galicia, en la que, pese al diálogo reproducido arriba se acusaba a Juan Cruz de que las declaraciones “pudieron ser remediadas por el entrevistador”.


"Visto o visto, si o chego a saber non veño..."

Fontes tomadas da wikipendia, El País e o burato negro do meu cerebro, non pola sua profundidade, si non pola sensación de vacio.

lunes, 29 de septiembre de 2008

Este año tampoco


Ya se han publicado por parte del ayuntamiento los festivos para el próximo año. El Rosario, y el martes de carnaval aún no han sido destronados por un San Juan que cada año cobra más fuerza.

Este año además, la posible festividad del 24J ha perdido a uno de sus máximos defensores, ya que el Duende que Camina concentra todos sus esfuerzos en que el 29 de Julio sea festivo nacional. ..............¿Alguien sabe por qué?

miércoles, 24 de septiembre de 2008

Xosé Luis Franco Grande: Perfil do facha


Luns 22 de septiembre de 2008:

Medo, pesimismo e incomprensión do outro debuxan, ao meu ver, o perfil do facha. O que fai que o facha sexa un produto ou unha consecuencia da incultura xeral, incluída a incultura política e de convivencia.
O medo, o pesimismo ou a incomprensión da chamada «periferia» é para min o que mellor define a un facha. Despois de máis de trinta anos poñendo de manifesto que a modernización deste país non se tería producido sen a estreita colaboración da periferia, quedan aínda agoireiros que temen por unha «unidade» á que só eles quixeran volver.
O facha non atura ao outro. E converte en problema o obvio: que cada un se sinta a gusto sendo de onde é, xusto porque iso é o que é. Os exemplos serían múltiples: taxistas da capital que se negan a levar pasaxeiros que falen catalán -non se fose uzbeko-, campañas para que certos produtos non se compren, e un longo etcétera.
As diferentes linguas españolas son un dos grandes problemas dos fachas: medo a que aquelas suplanten a común, pesimismo sobre esta -non sobre as que teñen verdadeiros problemas-, absoluta incomprensión para entender que xa quixeran outros a riqueza da nosa diversidade. O facha é sempre simplificador.
Medo a todo: aos inmigrantes, a que vivamos sen tutelas, a que cada quen sexa o que realmente é, a que cada un afirme a súa personalidade, pois pensan que iso é negar a deles. En realidade, falta de cultura, que segue sendo o principal problema deste país. E de sentido do humor.

publicado neste enlace

lunes, 22 de septiembre de 2008

¿Andandará?

O lo que viene a ser lo mismo, ¿Donde está?

Si la última era en Cangas en esta ocasión cambiamos de aires, y que aires! cambiamos bajas por altas, y vino por caballos.

El sabio, o mejor dicho sabiondo Merlín :-) ha situado perfectamente la imagen superior.
Completamos el post con una pequeña muestra de lo que podemos encontrar en esta zona.

Saludos.


sábado, 20 de septiembre de 2008

Faivos unha festa para ir de drag queens?




Estes amigos xa se apuntaron, e Calvito presume de ter boas pernas, así que só queda que o noso amigo Duende busque e seu modelo e xa estaremos dispostos para "livin la vida loca!!!"

viernes, 19 de septiembre de 2008

Es el momento perfecto y el lugar correcto: Esta noche

Nada puede salir mal
Esta noche y en este lugar
Somos dos bólidos cayendo
En un cielo sin luna
Cabalgando en la cresta de una ola de espuma
Esta noche
Esta noche

Es el momento perfecto y el lugar correcto
Es el momento perfecto y el lugar correcto

Ayer
Ya hemos probado el ayer
Los caprichos del destino
Y sus juegos retorcidos
Pero el camino se ensancha y ya veo el final
Como el delta de un río que se abre al mar
Esta noche
Esta noche

Es el momento perfecto y el lugar correcto
Es el momento perfecto y el lugar correcto

Mañana será otro día
Y la gloria se irá
Hoy la tengo agarrada y no podrá escapar de mis manos
No, esta noche

Es el momento perfecto y el lugar correcto
Y puedo oirlo en el viento
El futuro es nuestro
Si me sonríe la vida le agradezco el gesto, esta noche.



Es el momento perfecto (sábado 20 de septiembre a las 22.00h) y el lugar correcto ( Coliseum de A Coruña)

Fotos do Duende na vendima

Estes días marchou o Duende a axudar a facela vendima. Onte estiven rebuscando no seu albun de fotos de cando era mozo, e hoxe móstrovos unha foto de cando comenzaba a axudar á colleita e a pisar as uvas. Daquela no século XIX ainda lavaba os pés antes de comezar, pero agora, con isto da idade, vaise olvidando, e iso témolo que agradecer nós, os bebedores, xa que así o caldo ten ainda máis sustancia...



Noutros lugares a xente emprega bolsas e outros abxectos para protexer os pés e o viño:


Pero o mellor é o método natural que emprega o noso amigo, coñecido por todos os vendimiadores coma o "Duende que camiña por riba das uvas". Aquí o tedes en Navarra en plena acción:



Así que agardaremos a que volte para desfrutar do seu bo facer na vendima, e que traiga unhas botelliñas para beber entre todos e coller unha cogorza de carallo e acabar como estes amigos...

jueves, 11 de septiembre de 2008

El eterno dilema: ¿es Fernando Alonso el mejor piloto de la parrilla de F1?

Cuando se tiene el poder, como es mi caso, uno se permite ciertas licencias, como la que sigue:

Después de los últimos episodios acontecidos en la Fórmula 1, me reafirmo en que Fernando Alonso es, sin duda alguna, el mejor piloto y el más mediático de todos los que hay en la F1.

Después de 13 carreras, es decir, 130 puntos en disputa, Lusito Hamilton, el terror del garden, lleva un total de 76 puntos, es decir, que el pilotos que más puntos tiene ha dejado escapar la friolera de 54 puntos. Ha ganado en 4 ocasiones, se ha retirado 1 vez, ha dejado de puntuar en 2 ocasiones y ha sido sancionado por sus malas artes en 5 ocasiones, su coche igual que los Ferrari, son 1 segundo más rápidos que el Renault de Fernando Alonso, ¿es este acaso el futuro dominador de la competición?

Felipe Massa, lleva 74 puntos, fruto de 5 victorias, 2 retiradas, 2 veces que no puntuó y algún podium, pero CUANDO LLUEVE SE MOJA COMO LOS DEMAS...A pesar de todo, lo está haciendo bastante mejor que el mejor piloto del mundo mundial, Hamilton, y que su exasperante compañero de equipo Kimi Raikonen.

Kimi Raikonen, tiene 57 puntos, sólo ha ganado dos carreras, dos retiradas y dos veces que no ha puntuado. Temporada nefasta.

Kubica, 57 puntos, ganó una carrera, se retiro dos veces y poco más.

De los demás ya no hablo....

Cuando Fernando Alonso tubo un coche competitivo, se atrevió a batir en toda regla al mismísimo M. Shumacker.

En el primero de sus títulos mundiales, año 2005, en 19 carreras, consiguió 7 victorias, 5 segundos puestos y 3 terceros puestos, con una única retirada en toda la temporada y el famoso premio de USA en la que no corrieron. Una media,netamente superior a la alcanzada posteriormente por Raikonen y este año por Hamilton.

En el segundo de sus títulos mundiales, año 2006, consiguió ganar 7 de las 18 carreras, 7 veces fue segundo, 2 veces quinto y tuvo sólo 2 retiradas en todo el año.Datos que en los últimos 15 años, sólo han sido superados por M. Shumacker, el que sin duda, al igual que Alonso, les pegaría una buena paliza si compitiese con un coche de similares características. Estos 2 pilotos, entre otros que recuerdo, si han dado muestras de su fiabilidad, regularidad y dominio absoluto de las más que difíciles ocasiones que se les han presentado, aunque, debo decir, que Fernando Alonso, siempre me ha parecido menos "marrulleiro", que el grandísimo piloto alemán.

Por todo esto, sigo esperando que Alonso tenga la suerte que sin duda merece, que consiga un coche competitivo y así podernos dar más satisfaciones a los que como yo, adoran la fórmula 1 y no nos priven así de disfrutar de uno de los más grandes pilotos de todos los tiempos y aunque a alguno le pueda molestar, "español de Asturias".

El juez pagará 2 € por cada día que dejó libre al asesino de Mari Luz

La Comisión Disciplinaria del Consejo General del Poder Judicial zanjó ayer con una multa de 1.500 euros la demora del juez Rafael Tirado en la ejecución de una condena impuesta al pederasta Santiago del Valle, acusado de la muerte de la niña Mari Luz Cortés.

Por una mayoría de tres votos, la Comisión no ha acogido la calificación de falta muy grave propuesta por el fiscal y defendida por dos vocales, ni tampoco ha elevado la cuantía de la multa, que podía haber llegado a 3.000 . Tirado pagará, pues, dos euros (exactamente 1,87) por cada uno de los 799 días en que estuvo paralizada en su Juzgado una condena a 2 años y 9 meses impuesta a Del Valle por abusos sexuales a su hija.

Ayer estuve viendo un programa en la TV, en el que se hablaba de esto.

¿Se utiliza el mismo rasero para enjuiciar a un juez que a un vulgar ciudadano?

¿Somos, realmente iguales ante la ley?

Yo tengo la sensación de que no somos iguales y vosotros...????

Tal día como hoy....



Brian Russell De Palma (n. Newark, Nueva Jersey, Estados Unidos, 11 de septiembre de 1940) es un director de cine y guionista estadounidense.

Mientras estudiaba la carrera de Física, descubrió su pasión por el séptimo arte, interesándose especialmente por el trabajo de Alfred Hitchcock, Roman Polanski y Jean-Luc Godard. De 1962 a 1964 estudió Arte dramático en el Sarah Lawrence College de Nueva York y dirigió varios cortometrajes.

Filmografía:

2008: The Untouchables: Capone Rising
2007: Redacted (Redactado)
2006: The Black Dahlia (La Dalia Negra)
2002: Femme Fatale
2000: Mission to Mars (Misión a Marte)
1998: Snake eyes (Ojos de Serpiente)
1996: Mission: Impossible (Misión: Imposible)
1993: Carlito's Way (Atrapado por su pasado / Carlito's Way / Caracortada 2)
1992: Rasing Caín (Demente / En nombre de Caín)
1990: The Bonfire of the Vanities (La hoguera de las vanidades)
1989: Casualties of War (Pecados De Guerra / Corazones de hierro)
1988: The Untouchables (Los intocables / Los intocables de Eliot Ness)
1986: Wise guys (Estos Si Son Amigos)
1984: Body Double (Doble De cuerpo)
1983: Scarface ( Caracortada / El precio del poder)
1981: Blow out (El Sonido De La Muerte / Estallido Mortal / Impacto)
1980: Dressed to Kill (Vestida para matar)
1980: Home Movies (Una familia de locos)
1978: Fury (La furia)
1977: Carrie (Carrie: Extraño Presentimiento)
1976: Obsession (Magnifica Obsesión / Obsesión)
1974: Phantom of the Paradise (El fantasma del paraíso)
1973: Sisters (Siamesas Mortales / Hermanas)
1972: Get to know yor rabbit
1970: Hi, Mom! (Blue Manhattan / Hola, mamá)
1970: Dionysus
1969: The wedding party
1968: Greetings (Saludos)
1968: Murder a la mod

No está mada mal...Sólo con la película, "El precio del poder", ya me doy por satisfecho con este director y a vosotros ¿qué os parece?

O fin do mundo xa foi nos anos 80

miércoles, 10 de septiembre de 2008

(L)HADRONES

Hoy se pone en marcha el funcionamiento del "Gran colisionador de hadrones" , en resumen, un montón de pasta destinada a conocer como se originó el universo.

Espero que el experimento sea un éxito, y que los científicos, políticos, patrocinadores...etc que lo han hecho posible salgan guapos en la foto. Seguro que la gente que se muere de hambre en todo el mundo, o ve como una tormenta tropical o un corrimiento de tierra se lleva por delante lo poco que tienen estarán encantados de recibirlos para que les expliquen como se originó el universo en el que tienen que sobrevivir. Aunque claro, según muchos científicos existe el riesgo de que se origine un agujero negro, con lo que el problema del hambre quedaría resuelto.

Os dejo un tema de Victor Manuel, que habla un poco de todo esto.

Feliz día de la colisión.

martes, 9 de septiembre de 2008

Para llorar de verdad

Tan libre tan aislado, buscando nada en ningún lado.
Alguien tendió una mano y yo me encadené a esos brazos.

Colgado a sus caderas me fui olvidando de quién era,
me fui quedando a un lado vencido por mi propia guerra.

Me quedé como un cuadro a su pared pegado
que nada tiene que hacer salvo seguir colgado.

Colgado a sus peleas dando la cara ante cualquiera,
dejando mis ideas perdidas tras sus escaleras.

Me quedé como un cuadro a su pared pegado
que nada tiene que hacer salvo seguir colgado.

Quise bajar del marco, buscar mi sitio en otro barco,
pero estaba atrapado, como sobre su piel tatuado.

Me quedé como un cuadro a su pared pegado
que nada tiene que hacer salvo seguir colgado, colgado.



Enrique Urquijo murió una noche, hace ya casi nueve años, en el portal de una casa en el barrio de Malasaña de Madrid; después de varios años de lucha contra la heroína y cuando sus amigos y familiares pensaban que el nacimiento de su hija y el tratamiento para su desintoxicación lograron devolverle su salud.

La letra de esta canción es de Enrique, y ahora quizás ya podéis imaginar lo que para él significaba la palabra "colgado".

Factor X Casting: O Sergas busca novos médicos

sábado, 6 de septiembre de 2008

Maxia Potaxia:II Festival internacional de maxia na rúa na Coruña



Por segundo ano consecutivo, o intrépido Mago Antón e os seus amigos encherán as ruas da cidade con espectáculos de maxia. Trátase do II Festival de maxia na rúa

Despois do éxito de público que acadaron os moitos espectáculos do festival dos Manicómicos no mes de agosto, seguro que de novo a xente respostará e acudirá a ver estes colegas de profisión.

Aquí tedes o programa por barrios:

Sábado 6 na rúa Barcelona: Cyrille Sinclair e Miguelillo as 13 h, e Malo Malísimo e Mago Pablo as 18 h

Domingo 7 na Praza de Portugal: Malo Malísimo e Mago Pablo as 13 h e Cyrille Sinclair e Miguelillo as 18 h

E tamén repetirán todos nos Xardines de Méndez Núñez: Mago Pablo, Miguelillo, Cyrille Sinclair e Malo Malísimo as 21 h


Sábado 13 no Campo da Leña (praza de España): Mago Vituco e Justo Thaus as 13 h e Kayto e Jean Philippe as 18 h

Domingo 14 na Praza Elíptica das Roseiras (Los Rosales): Kayto e Jean Philippe as 13 h, e Mago Vituco e Justo Thaus as 18 h

E tamén repetirán todos nos Xardines de Méndez Núñez: Mago Vituco, Justo Thaus, Jean Philippe e Kayto as 21 h


Sábado 20 no Parque Europa: Mago Mimo Anyo e Mago Norberto as 13 h e Cayetano Lledó e Luis Manuel as 18 h

Domingo 21 na Praza de Lugo: Cayetano Lledó e Luis Manuel as 13 h e Mago Mimo Anyo e Mago Norberto as 18 h

Repetindo de novo nos Xardíns de Méndez Núñez: Cayetano Lledó, Mago Norberto, Mago Mimo Anyo e Luis Manuel as 21 h


Sábado 27 na Praza de San Cristóbal: Mago Cali e Myster Yurgen as 13 h e Martín Camiña e Mago Romarís as 18 h

Domingo 28 na Praza de Vigo: Martín Camiña e Mago Romarís as 13 h e Mago Cali e Myster Yurgen as 18 h

E tamén repetirán todos nos Xardines de Méndez Núñez: Mago Cali, Martín Camiña, Myster Yurgen e Mago Romarís as 21 h.

Se queredes coñecer máis a algúns dos magos que participan nesta edición, podedes facer enlace desde aquí:

Mago Romarís, de Negreira (A Coruña)

Martin Camiña de Sanxenxo (Pontevedra)

Cayetano Lledó e o Mago Vituco de Santiago de Compostela

Magomimo Anyo de Ourense

Miguelillo de Salamanca

Cyrille Sinclair de Francia

Mago Norberto da Alemaña

Eu andarei metido entre o público, de inconito, xa que prefiro quedar sempre no economato.

Aghradesementos a Alber polo chivataso...

Saúdiños e pasádeo ben!!

viernes, 5 de septiembre de 2008

Ya podemos votar!




Recuerdo que alguien comentó una vez que en las elecciones de EEUU todos deberíamos poder votar, porque su resultado afecta a todo el mundo. Pues ya podemos! aunque solo sea de forma virtual.

En esta página podemos dejar constancia de cual sería nuestra opción de poder votar en las presidenciales de EEUU, pero también en otras convocatorias como las parlamentarias de Nueva Zelanda o Rumanía así como otras que vayan teniendo lugar.

Saludos a nuestros visitantes online de México Lindo



Qué pasa güey!

Como la comunidad mexicana es una de las que más recibimos visitas a diario, hemos decidido publicar este post para saludarlos. Para ello nada mejor que admirar a su mejor embajadora en el año 2008:



Esta chica tan linda es Miss México 2008, Elisa Najera Gualito, natural de Guanajuato. En A Coruña tenemos también un montón de chicas guapas, pero creo que es una buena ocasión para admirar la gran belleza de las mujeres de México.

También recomendaros visitar este precioso país y poder disfrutar de lugares como este en la penbínsula de Yucatán:




Por aquí en A Coruña trataremos de atender a Guardado y a Omar Bravo como se merecen, ya que su papel en el juego del Deportivo va a ser crucial esta temporada.





Saludos y recuerdos desde A Coruña, güey!