martes, 29 de abril de 2008

Cenas con los amigos:¿en casa o fuera?

Nuestra amiga Fátima, me ha soltado dos directas ENORMES sobre invitar a cenar.;)...

En más de una ocasión he pasado por el mal trago, de tener unos amigos con los que habitualmente , se hacían cenas en casa, y digamos no resultar la cosa de provecho y siempre en el mismo lado, por una u otra razón...

Después de comentarlo con mi mujer, hemos decidido que las cenas, mejor fuera de casa y así, las distancias son cercanas, pero no intrusivas.

¿qué pensais sobre esto?, ¿cuales han sido vuestras experiencias?

17 comentarios:

merlin dijo...

Eu estou dacordo coas ceas ou comidas na casa, pero hai que saber a quen se invita para non levar sorpresas desagradábeis.
Tamen están as circunstacias familiares, xa que se tes cayivos na casa e non podes sair, é mellor traer as amizades, as boas, á tua casa ou ir ás dos teus amigos, pero sempre sabendo que traballo levan.

El Duende Que Camina dijo...

O problema é ese, Merlín, saber a quen se invita á casa ,hai cousas que notas a primeira vez e outras tardas máis en darte conta, e cando lle estás collendo cariño a a xente, pafff, de súpeto, leria al canto ou caralladas varias.E si te pos demasiado estricto, ó final non queda un...

calvito dijo...

A min tamén me gustan as ceas en casa/casas, sempre que sexa con a xente máis próxima e de moita confianza. Así, se é na tua casa sempre podes decir "Bueno, vamos durmir que esta xente quere marcharse"

merlin dijo...

Todos podemos ter un dia malo, amigo Duende, e nalgun momento non estar á altura das circunstancias, pero a persoa que está sempre en plan chulo e prepotente, e insultando aos demáis, ao final acabará soa, ou rodeado daqueles que miran para outro lado por non aturala e non son capaces de decirlle o que pensan en realidade.
Exemplos como eses atopei moitos, e sempre quedate a esperanza de non atopar máis, pero tarde ou temprano aparecen outras persoas coas mesmas características, xa que as dúas son unhas especies abundantes, por desgraza.

Alber dijo...

Serán los años, serán los niños... será un poco de todo pero yo en esto de las cenas estoy hecho un pureta y prefiero cenar en casa con buenos amigos, buena música que la farra callejera de andar rebotando de un sitio a otro tras la cena (por aquello de las sagradas copas).

Y será suerte o escoger muy bien a los amigos pero de todas tengo un excelente recuerdo. Fregoteos aparte, claro ;-)

El Duende Que Camina dijo...

Me alegra mucho que hayais tenido esa suerte. Desgraciadamente, la mía ha sido más dispar.

Merlín, a eso me refería, cuando uno procura estar a la altura de las ciscunstancias y se esfuerza física y económicamente en agasajar a los invitados con la mejor de las galas que puedes proporcionar y siempre, la balanza está descompensada del mismo lado, llega un momento que dices a "tomar por culo", permítaseme una vez más la expresión castiza utilizada.

Estoy de acuerdo contigo, hay mucho carota suelto, al igual que gente prepotente.

Con esto, no estoy diciendo que no me gusten las cenas en casa, al contrario, es una de las cosas que más me hacen disfrutar, pero.....siempre hay un pero. Es posible que sea culpa mía, pues, como soy celta, montañés, justo, equitativo, muy exigente y nada dado a cierto tipo de parafernalias , modas o modismos, me niego a tragar cierto tipo de historias que son más que recurrentes en un gran núcleo de la población.

Como pretendo sentar cátedra, je,je,je, me atrevo a daros un ejemplo:

Estas tomando unas cañas con un amigo, supuestamente;viene un tercero y el primero te suelta, "ahí viene este pardillo, haber si le jodemos las cañas a los dados".

No es un hecho baladí, he comprobado que hay mucha gente que se maneja con semejante descaro por este mundo ,que aprovecha la supuesta imbecilidad de los demás, que si puede folla con tu mujer, que nunca paga una ronda, que cuando necesitas un favor, misteriosamente nunca aparece. Eso sí, después se apunta a un bombardeo. Esto lo comento, porque en muchas ocasiones los demás se quedan callados y no dicen nada, es decir, no tienen asertividad, aquella cualidad que está a camino entre la pasividad y la agresividad.

Me extiendo, pero necesito decirlo, para soltar la mala leche que me produce este tipo de personajes: "LOS CARADURAS".

En alguna de las ocasiones comentando el tema con alguno de los afectados, me han llegado a decir: Joder, tío, eres muy agresivo; y yo contestarle, confundes agresividad con asertividad y expresividad, soy capaz de defender mis derechos o aquellos ideales que tengo sin faltar al respecto, cosa que como todos sabeis, no abunda mucho por el mundo real y mucho menos por el mundo vitual.

Se que no he descrito lo que se entiende comunmente como amigo, pero es que hay gente muy crápula, que no tiene buenas intenciones y que constamente juega ese papel.

Los imbéciles, entre los que me incluyo, no estamos acostumbrados a esto y a veces tardamos más tiempo del necesario en darnos cuenta de las maravillosas intenciones de estos personajes....

De todas formas, un brindis por los imbéciles que como yo, le desean a los demás el doble de lo que los demás, le desean a ellos, eso sí, en lo bueno y en lo malo.

Poniendome fenomenal:

"mi brazo es largo y mi justicia total"

HE DICHO.....año 2008, D.C. ;)

merlin dijo...

A min gostanme as duas, as ceas na casa (na miña mellor, ou invitado), e tamen ir de noite a algun restaurante o simplemente ir de tapeo.
Ainda quedánme folgos para sair de noite ata o mencer, pero cando despertan os nenos as 9 da mañá o domingo, e empezan a berrar e a saltar na tua cama para que fagas o almorzo, acórdaste do que bebiches e de que é a última vez que saes ata tan tarde.
O problema cando vas a cear por fóra é o caro que é sair de noite.
O mínimo que te pode sair unha cea normal é 15€ por persoa indo a lugares baratos, pero se vas aos restaurantes de moda, prepárate a soltar 50 ou máis por cabeza.

Cando vas a casa de alguén eu sinto unha sensación agridoce, xa que sei o que costan as cousas, e o esforzo que supón preparalas: limpar o salón, lavar os manteis que eu vou a ensuciar, fregar as copas que se gardan para as ocasións e que eu usarei, os mellores platos e cubertos da casa para atender as visitas, etc...
Despois ven o traballo de preparar a comida, comprar a cantidade xusta para que todos coman sen medo a que falte, ou ó reves, pensar que algo non me vai gustar e ter outras opcións por si acaso...
Todo iso fai que eu agradeza e moito que alguén me invite, e tratarei de atender as miñas visitas mellor que como gostaría que atenderan de min.
Pero eu tamén, amigo Duende, teño a miña forma de pensar, e esa é que non deber nunca favores que non quero ou non vou poder devolver, isto é, que eu non irei de invitado á casa de ninguén a quen non queira despois invitar eu á miña.
Saúdos a todos

El Duende Que Camina dijo...

As últimas frases que escribiches, diferencian o que é ser un carota e o que non. Polo morro, endexamais, é xusto colaborar e axudar no máximo posible, si non, mal asunto.

Dame ledicia ver que queda xente ca cachola ben amoblada. Gracias, amigo.¿queres ir a cear?, ou prefires seguir amagando....;)

Beatriz dijo...

Duende, creo que yo hace algunos años he tenido una experiencia en cenas caseras parecida a la tuya, pero por suerte se acabó lo que se daba, tuve que plantarme.

Digamos que yo me mataba a preparar platos mas o menos curiosos, y cuando tocaba a la inversa nos despachaban con unos sanwiches, bocata de ultima hora o similar.
Alucinante no crees?

Pero eso se terminó, y puedo decir que me gustan las cenas en casa, con esos buenos amigos, ;) y como no, hacerles uno de esos postres que tanto me he aficionado a hacer y comer(para mi desgracia y la de mi línea)

El Duende Que Camina dijo...

Beatriz, hola de nuevo.

Cuando hablo de este tema siempre valora las posibilidades económicas de cada uno.Digamos que a sueldos iguales no es normal que a unas gambas y chuletillas de cordero, regadas con vino y acompañadas de dos postres que mi mujer estuvo dos horas para hacerlos, te respondan en repetidas ocasiones con queso malo de Sandwich y jamon York, muy bien enrollado, eso sí, comprado a última hora en la tienda de abajo.

En el caso concreto del que te hablo, se que en esa casa entran aproximadamente entre 3.000 y 4.000 euros mensuales. Sólo son dos, pero nunca se esfuerzan como lo hacemos nosotros.

Si yo me encuentro un día contigo y te digo sube a picar algo, te pongo una cerveza y preparo una tortilla y algo de embutido,correcto.

Pero, si yo te llamo por teléfono y te digo Beatriz, dentro de dos viernes, tu y tu pareja, estais invitados a cenar en casa, te aseguro que me voy a esforzar siempre un poco más, pues, si no, me es mucho más rentable no decir nada. Posiblemente, pasaré por la plaza y procuraré comprar algo especial para la ocasión.

Cuando era estudiante, si tenía pasta bajaba y si no lo que me quedaba era trabajar por las noches para poderme pagar esos lujos, pero de cara,nunca.

Me hablas de líneas y te digo que la mía es enormemente concava, pero con los años he aprendido a apreciar a las personas por sus detalles del día a día y no por algo tan fugaz y poco consistente, como la belleza física. Soy de esas personas que piensa que la belleza está guardada dentro de ese motor que nos da vida y que llamamos corazón.

P:D: No soy Encarna, aunque se admite el cachondeo.

Beatriz dijo...

Hay chico, que serio te has puesto, :), si creo que tienes razón, pero yo pienso también que a veces se esfuerza más el que menos puede que el que tiene y no quiere.

También opino que prefiero no invitar que quedar de cutre, creo que dentro de las posibilidades de cada uno, se puede quedar estupendamente sin tener que dejarse el sueldo, solo tienen que ser uno un poco apañado y con cuatro cosillas se puede hacer platos chulos y apetitosos.

P.D.- me encanta la tortilla de patata, y lo de la línea era un decir, hace tiempo que paso de ella, y donde esté el darse un gustito de vez en cuando que se quiten las dietas.

El Duende Que Camina dijo...

Haz cuentas, Beatriz. Contigo y conmigo, ya somos tres y tú no eres la responsable de ello....:)

Bonita esa frase: "se esfuerza más el que menos puede que el que tiene y no quiere", ¿me dejas incluirla en nuestro apartado de frases y citas?

Saludos.

Beatriz dijo...

Claro que puedes, faltaría más.
A cambio de que me expliques quien es el tercero y el que tiene la culpa :(

Es que ya casi son las 9 fin de mes, mucho curro, muchísimo y estoy un poco espesilla.
Saludos a ti también.

calvito dijo...

Bueno, así que si quiero invitaros un día a cenar tendré que hacer primero un curso de cocina.
El postre ese que comentas Beatriz, habrá que catarlo, yo también he dejado la linea en el olvido.
Se me ocurre un juego parecido al de las fotos, vosotros me vais enviando postres, y yo intento adivinar de quien son, je je.

anonimo_num_x dijo...

Interesante tertulia. Yo también tuve un "amigo" del clan de los gorrones y aprovechados. Recuerdo que un día cometí el error de invitarlo a cenar y a partir de ahí se me presentaba todos los jueves en casa sin previo aviso. Nos costó los suyo mostrarle con buenas palabras de que lo que hacía era digno del campeón de los caraduras, y es que yo siempre he dicho que hay personajes que tienen tal infinita mala educación que se le hace a uno dificilisimo hacerlos entrar en razón.

Respecto a lo de cenar en casa o fuera, yo soy de los que el sábado me monto la farra con mi mujer y otras parejas sin hijos. Cenamos de picoteo en cualquier tasca y ale...a quemar la ciudad hasta que el cuerpo aguante. La verdad es que aún me lo paso pipa así y las veces que hemos empezado en casa de alguien al final acabamos marchándonos y terminando la noche cerrando bares, y como no hay nadie esperándonos en casa más que un gato al que le importa tres puñetas la hora a la que llegamos, pues entramos aunque sea a gatas y a dormir hasta el día del fin del mundo.Algo bueno había de tener no tener hijos.Hay que aprovechar hasta el último sorbo de juventud que al fin y al cabo dentro de 40 años nos quedaremos solos y olvidados. Seremos viejecillos que no tendremos nietos a los que contar nuestras batallas. Pero mientras...moriremos con las botas puestas.

Buenas noches.Que mañana se trabaja y ya es muy tarde.

anonimo_num_x dijo...
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
El Duende Que Camina dijo...

Beatriz espero que hoy estes más despejada. Te voy a dar una pista:

mi padre siempre me inculcó: " ser un hombre de peso" y yo me lo he tomado muy en serio"....:)